تأثیر یک دوره برنامۀ تمرینی منتخب بینایی و ورزشی بر بهبود مهارت های بینایی

هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک برنامۀ تمرینی منتخب بینایی و دو مهارت مختلف تنیس روی میز بر برخی مهارت­های بینایی دانشجویان پسر جوان بود. شرکت­کنندگان پس از شرکت در آزمون­های اولیۀ غربالگری     بینایی­سنجی، به­صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه­­ تمرینات بینایی و     سرویس­­­های ­­تاس تنیس روی میز، گروه­ تمرینات بینایی و درایو فورهند تنیس روی میز، گروه­ ­­تمرینات بینایی و گروه­ تمرینات ورزشی (درایو فورهند و سرویس­های­ تاس تنیس روی میز). پیش و پس از هشت هفته تمرین، آزمون­های استاندارد بینایی­سنجی از تمامی شرکت­کنندگان به­عمل آمد. تحلیل واریانس مرکب چهار (گروه) × دو (زمان) نشان می­دهد که پس از اتمام هشت هفته تمرین، گروه­های یک و دو در حرکات ساکادی، گروه­های دو و سه در سهولت تطابقی­، گروه­های یک، دو و سه در زمان واکنش بینایی و درنهایت، گروه یک در هماهنگی چشم­ـ­دست، بهبودی بیشتری نسبت به گروه­های دیگر دارند؛ بنابراین، می­توان نتیجه گرفت که به­منظور بالا­بردن مهارت­های بینایی خاص یک مهارت ورزشی، تمرین آن مهارت به­تنهایی کافی نیست. بلکه، انجام تمرین ورزشی به­همراه تمرینات بینایی مربوط به آن می­تواند بهترین نتیجه را به­همراه داشته باشد. دراین­صورت، هم نیازهای ادراکی ـ حرکتی مهارت­ مورد­نظر از طریق تمرین تخصصی ورزشی بهبود می­یابد و هم تمرین بینایی می­تواند به­عنوان عامل کمکی، نیازهای بینایی مهارت­ را توسعه بخشد.